De overheid int alleen maar en de Groningers zitten met de schade. Ik word zo moedeloos van al die ‘missers’ van de overheid. De belastingdienst gaat malafide belastingadviseurs aanpakken, want die zorgen dat er onterecht te weinig belasting wordt afgedragen. Waarom kunnen zo veel ‘zoals ze zelf voortdurend zeggen’ – g e d r e v e n – politici zonder tranen in hun ogen zeggen dat ze wel achter bovenstaande acties staan, maar geen schadevergoedingen willen uitkeren en nog steeds geen maatregelen tegen belastingontduiking op grote schaal door (internationale) bedrijven willen nemen.
Ik heb het al eerder betoogd: de politici ontbreekt het aan zelfreinigend vermogen. Zelfkritiek en reflectie op eigen handelen ontbreekt en zelfs als -zoals in Groningen- onafhankelijk aangetoonde onoorbare zaken worden bekendgemaakt, zetten zij hun onjuiste handelswijze door en negeren de kritiek.
Parlementaire enquêtes, interne onderzoeken, wat is er de laatste decennia mee bereikt?
En nu is er ook weer een bezette Universiteit! Heeft u in de gaten, dat de media in alle talen over dit nieuwsfeit zwijgen! Wat bij mij bij de bezetting van het Bungehuis overheerst is het Deja Vu gevoel! De repressieve reacties van het bestuur! De eisen van de studenten! De solidariteitsbetuigingen van allerlei kanten. Ik zie mezelf terug als student-voorzitter van de academieraad van de Pedagogische Academie Beverwijk. De plenaire vergaderingen, de discussies over de verbeteringen enz… Wat zijn de verschillen? Eén ding valt in ieder geval op: de bestuurders hebben wel -materieel- veel meer te verliezen. Toen waren het vaak pro-deo functies, nu veelal de best betaalde banen. Het lijkt erop dat ze veel meer macht hebben, zelfs over de media!

Marten Luther King wordt herdacht met zijn geweldloze verzet. De roep naar vredesinitiatieven wordt groter. De ruime beschikbaarheid van wapens in de wereld doen terugdenken aan de wapenwedloop, die de massale vredesbeweging toentertijd heeft opgeroepen. Telkenmale wordt her en der geconstateerd dat we eigenlijk weer terug zijn bij af, dat de geschiedenis zich herhaalt of gewoon ongewijzigd wordt voortgezet.
Ik wens de studenten en al die mensen, die zien wat er in de wereld vreselijk verkeerd gaat, heel veel sterkte en strijdkracht. Ikzelf ga in mijn persoonlijk archief op zoek relikwieën van de rijke tijd, die we toen hebben meegemaakt. Ik zal ze koesteren en tonen aan ieder, die ze wil zien.