Welke Velsenaar herkent niet, die enigszins gebogen verschijning in Velsen? Wie heeft niet met hem gelachen? Wie kent hem niet als de spitsvondige debater, die met humor zijn inbreng aan de discussie in de raadzaal van Velsen naar voren bracht? Wie heeft niet met hem gesproken over zijn stokpaardje, ‘zijn’ Velsen? Wie kon niet de glimlach onderdrukken tijdens het lezen van zijn columns?
Een markante Velsenaar heeft het tijdelijke verblijf op deze aarde verlaten. Geen bezoek meer aan de Kennemerlaan, waar hij met Irma juist naar was teruggekeerd. Geen IJmuider strand meer, waar hij zo graag vertoefde en over praatte.
We zullen hem missen, maar realiseren ons, dat dit gemis voor zijn familie en vooral Irma en de kinderen vele malen erger zal zijn.
Wat gelukkig altijd zal blijven zijn de mooie herinneringen; de leuke momenten; zijn gedrevenheid en liefde voor lokaal Velsen en het met elkaar kunnen praten over zijn aanwezigheid, met altijd weer die kwinkslag of relativerende grap.
Rust zacht lieve vriend.
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 