Het recht van de eerste

‘Wie het eerst komt, die het eerst maalt’. ‘Het eerstgeboorte recht’. ‘De oudste rechten hebben’. ‘De grondslag van de wet van de Verenigde Staten in Amerika’.

Allemaal draait het om het feit, dat als iets of iemand ergens het eerst is. Deze of dit de oudste rechten heeft en elke nieuwkomer moet overleggen hoe dit nu samen te gaan bewonen, gebruiken of benutten. Dit is een evolutie, die direct volgt op de evolutie van het leven op deze planeet.

Josta van Bockxmeer, correspondent Wonen van het journalistencollectief de Correspondent vond in Land Hier lees je meer over het boek.van de Britse journalist Simon Winchester, een duidelijke verklaring:

Winchester wijst op de inheemse volkeren in de Verenigde Staten, die ooit het hele land tot hun beschikking hadden en het beheerden zonder de natuur uit te putten. Maar toen de Europeanen kwamen, wilden die allemaal een eigen stukje land. Dat het land allang in gebruik was, deerde ze niet. De oorspronkelijke bevolking werd verbannen naar kleine reservaten, waar veel van hun nazaten ook nu nog wonen. Lees het artikel

Legaliteit en illegaliteit

Dit is de redelijk recente geschiedenis van één van de belangrijkste gemeenschappen op aarde en het belooft niet veel goeds voor de rechtmatigheid van de rechtspraak, die hierop werd voortgebouwd.

Al jaren probeer ik de begrippen legaal en illegaal te begrijpen en te doorgronden. Waarom de huidige rechtspraak niet bij machte is de illegale praktijken een halt toe te roepen en de gemeenschap te beschermen.

Rutger Bregman, van hetzelfde journalistencollectief probeert al jarenlang positiviteit te bevorderen en geeft in zijn boek: ‘De meeste mensen deugen‘ tips om samen met deze, deugende mensen dus, een maatschappij op te bouwen, waarin samen delen normaal is en elkaar beconcurreren absoluut wordt uitgebannen.

Evolutie

Maar om terug te komen op het ‘oer’recht van de eerste. De zee was er het eerst! Al meer dan 5 miljard jaar. In die zee ontstond het eerste eencellige wezen, dat uitgroeide tot organisme. Het werd op de zeebodem een waar slagveld van organismen, die elkaar opaten en werden gegeten, zoals Tamar Stelling in haar artikel: De-echte-heerser-van-de-prehistorie heeft uitgelegd. De familie inktvis heeft -door voortdurende intelligente aanpassingen- zich in de afgelopen 380 duizend jaar het best kunnen blijven ontwikkelen. En vanuit diezelfde zee kwamen de eerste levende organismen het land op. En… deden hetzelfde. Dit zou er dus op kunnen wijzen dat eten of gegeten worden evolutionair gezien het meest in de genen van levende organismen verankerd zit.

Hoop

Dat de intelligente inktvissenfamilie hier -nog beter dan de gewelddadige dinosaurussen- dankzij hun intelligentie het best in zijn geslaagd zou de nog veel intelligentere mens toch tot nadenken moeten aansporen. De mens kan de aarde verlaten. Speurt m.b.v. telescopen het ons omringende heelal af. (Denkt) alles naar eigen hand te kunnen zetten. Gedraagt zich als de heer en meester van zijn leefomgeving.

Zelfreflectie

Mensen -of algemener gesproken soorten- gedragen zich als machtige ‘sterksten’. Denken dat wat zij doen het beste voor hen is. Zonder zich te bekommeren om de duurzaamheid. De biotoop, waarvan je een onderdeel bent- kun je consumeren. Maar je bent er ook van afhankelijk. Zult hem dus ook moeten onderhouden en in stand houden.

Toekomstvisie

Ikzelf denk niet, dat de mens de sterkste is. Al jarenlang begin ik de dag met een frisse duik in de zee of oceaan. Ik mag niet meer sportduiken, maar heb dit natuurlijke element -toen ik dat nog wel kon- uitgebreid tijdens mijn duiken bewonderd. Ik ben niet de enige want de fantastische films van oceaanbeschermer Jacques Cousteau spreken nog steeds vele bewonderaars over de gehele wereld aan.

Na mijn hartproblematiek waaronder een hartstilstand en geslaagde reanimatie moet ik het nu doen met een vaak korte plons. Mijn fascinatie voor de kracht, energie en macht van de golven in de branding laat mij telkenmale ervaren, dat wij mensen niets hebben in te brengen tegen deze ‘oer’krachten. Met bewondering benader ik deze watermassa’s en duik er doorheen, zodat dit ‘oer’element mij kan omarmen en de heilzame werking van de miljarden elementen mijn huid kunnen prikkelen en helen. Ik voel me dan onderdeel van de natuur en voel de invloed op mijn lichaam en geest.

Harmonie met elkaar en de leefomgeving

De enige manier om niet door te gaan op de huidige weg van exploitatie en uitbuiting van onze -absoluut noodzakelijke- grondstoffen voor het instant houden van onze soort, kan niet anders zijn, dan stoppen met deze verkwistende leefwijze en teruggaan naar kleinschaligheid. Lokaal, zonder die quasi-noodzakelijke transporten over de aardbol. Met eerbied voor al het leven, dat onze soort in stand kan houden. Niet vertrouwend op een steeds verder voortschrijdende -niet natuurlijke- techniek. Onze intelligentie zal hiervoor naarstig op zoek moeten naar duurzaamheid.

Er is in de tijd dat onze aarde bewoonbaar is voor onze leefvorm zo verschrikkelijk weinig tijd. Laten we deze, -zo aangenaam mogelijk- voor alle ons omringende soorten, samnebn doorbrengen. Het leven van een generatie is slechts een fractie van een milliseconde in het voor ons elke nacht zichtbare heelal.

Ervaring

Men heeft het vaak over bijna dood ervaringen met licht en andere sensaties. Ikzelf heb in mijn coma-periode klinkklaar de onmetelijke, tijdloze oneindigheid kunnen ervaren en ben blij met mijn wedergeboorte en wil graag iets doen om dit besef door te geven.

Gerardus Lambertus van Broekhuijsen, geboren 23 januari 1948, overleden t.g.v. een hartstilstand op 2 mei 2014. Gereanimeerd en na een coma van 5 dagen wedergeboren als Braccaedomos komt uit het Latijn: ‘Braccae = broek’; ‘domos = huizen’.