De titel van deze blog heb ik ruim 12 jaar geleden heel doelbewust gekozen. Er kwam toentertijd een eind aan mijn arbeidzame leven ten gevolge van factoren, die ik niet in de hand had. Een periode van onzekerheid, waarin ik veel plannen moest omgooien en dingen moet doen, die ik absoluut niet van plan was.
Ik was nog lang niet klaar om ‘achter de geraniums te kruipen’ en me neer te leggen bij mijn nieuwe situatie. Ik zocht naar wat ik nu eigenlijk nog het belangrijkst vond.
Ad Hoc
Aanvankelijk was dit: hoe kom ik uit mijn huidige (afhankelijke) situatie? Wat kan ik doen om de zaken, waar ik tegenaan liep, te duiden, aan de kaak te stellen en met lotgenoten en anderen te delen.
Machteloosheid
Al redelijk snel kwam het besef, dat de meeste zaken niet door mij of mijn lotgenoten veranderd kunnen worden. ‘De wereld draait door’, alleen is hierbij geen actieve ‘werk’taak meer voor mij beschikbaar. Je moet je aan de regels houden en je volledig tevreden stellen met het vrijwilligerswerk, dat je coach goedkeurt.
Idealen
Heb ik dan nog idealen? Ik vroeg het de laatste jaren tijdens mijn maatschappijleer lessen regelmatig aan mijn leerlingen:”Wat wil jij als je van school afkomt?” De meesten antwoordden:”Een goede baan; leuk huis; mooie auto” en vaak werd ook: “rijk” genoemd. Opvallend voor mij was, dat bijna geen van deze ‘wensen’ nog op ‘mijn lijstje’ stonden.
Het ‘ideaal’ van een eerlijke, delende, gelukkige samenleving. Zonder oorlog, ziektes en ander zeer, kwam eigenlijk nooit ter sprake. Ik realiseerde mij, dat er voor hen ook eigenlijk geen idolen/voorbeelden op dit gebied zijn, waarmee zij zich op dit vlak konden identificeren.
Nieuwe economie
Herwaardering van werk en vrije tijd; bedrijfjes en werkzaamheden niet uitsluitend gericht op het maken van winst. De Nieuwe Generatie omarmt de Nieuwe Economie. Een complete herwaardering van alle waarden, die nu het economisch handelen bepalen. Efficiency; Welfare; Community-benefit, termen die investeerders minder interesseren, maar de doelstelling van werken en produceren op de helling zetten en het plezier in de arbeid en het meewerken aan een ‘gezonde’, samenwerkende maatschappij, waaraan iedereen kan deelnemen. Het gebeurt, net als in de 60’er jaren. De jongeren willen weer radicale veranderingen.
Huidige status
Welkom dus in de materialistische, individueel gerichte, consumptiemaatschappij volgens neo-kapitalistisch model. Solidariteit is uit de tijd, economie is groei en geef het volk brood, spelen en natuurlijk tegenwoordig televisie en je bent als carrièrepoliticus de man/vrouw.
Pacifisme
Industrie is qua omzet verantwoordelijk voor 1/3 van de wereldeconomie. Belangrijker inmiddels dan de agrarische sector en voorbijgesteefd door de dienstensector. (Bron: Wikipedia) In de stukken van het CBS vind je een standaardoverzicht van de industriesector. Helaas wordt hieruit niet duidelijk dat een zeer groot deel van de totale wereldproductie is bestemd voor de wapenindustrie. Als je echter kijkt naar dit kaartje:
kom je al gauw tot de conclusie, dat wereldwijd hier aan zeer veel geld en grondstoffen worden besteed. Wrang dat al dit geld, de middelen en grondstoffen worden uitgegeven aan producten, gericht op vernietiging.
Dit moet toch anders kunnen!
Geschiedenis
“Lessen worden uit de geschiedenis niet geleerd”, is een waarheid, die iedereen kan beamen. Een recent voorbeeld is het weer oppakken van de nucleaire wapenwedloop door een aantal elkaar wantrouwende leiders van wereldmogendheden. Na het eind van de 2e Wereldoorlog -ten onrechte kregen de atoombommen op Japan het ‘etiket’ het einde van deze oorlog te hebben ‘geforceerd’- werd aan het eind van de vorige eeuw overal ter wereld gezegd:”Dit nooit meer! Dit is waanzinnig!”. Nu enkele decennia verder in de 21e eeuw zijn zij dit absoluut weer ‘vergeten’ en geloven opnieuw in deze waanzin.
Wie de geschiedenis kent, weet wat hij moet vermijden in de toekomst! Alleen de jeugd zal echter oplossingen kunnen bedenken voor de problemen van morgen.
(Zie: ‘Lessen uit het verleden van beperkte waarde’.) Ik ben het ook met Jan Terlouw eens dat we hen het best hierin kunnen vertrouwen.
Duurzaamheid
Zuinigheid met grondstoffen; verantwoordelijkheid voor de toekomst; delen van welvaart; voedsel en kennis en solidariteit; compassie en saamhorigheid als bewoner van het hemellichaam aarde in de oneindigheid van het ons omringende heelal is onontbeerlijk voor het voortbestaan van onze levensvorm. Alles is in samenhang en afhankelijk van elkaar. Concurrentie leidt tot uitsluiting!
Ecologische voetafdruk
Er zijn nog steeds vele mensen die het er van nemen. ‘Niet omdat het moet, maar omdat het kan’ Consumeren maar, leve de groei-economie. Producenten varen er wel bij. Over de bruikbaarheid of echte noodzaak van hun producten praten ze liever niet.
Langzaamaan krijgen de enkelingen, die bij zijn/haar activiteiten rekening houden met de ecologische voetafdruk die dit handelen achterlaat, steeds meer medestanders.
Bewustwording
Het is pure logica, dat de veroorzakers van de grootste voetafdruk nog een zeer lange weg te gaan hebben voor ze tot het besef komen dat het slechts een kwestie van tijd is tot zij voor hun reuzengrote ecologische voetdrafdruk hun persoonlijke rekening gepresenteerd krijgen. De politiek, gesteund door de democratische meerderheid van de wereldbevolking, zal hier vroeger of later mee komen.
‘Nieuwe jeugd’
Ook hier is mijn hoop gevestigd op de internationale jeugd, niet alleen de Westerse, maar vooral ook de jeugd in Rusland; China en de Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen. Onderwijs evolueert zeer stormachtig. Kennis delen wordt steeds belangrijker en ook gemakkelijker door de technische mogelijkheden van communicatie- en presentatiemiddelen. Ook docenten en leraren wisselen hun didactische en cognitieve vaardigheden steeds wereldwijder uit. Vaak buiten de officiële onderwijsinstituten om. Voorbeelden zijn overal op internet te vinden. Er is hoop en gedrevenheid verder te kijken dan de dagelijkse beslommeringen. Onderwijs is a priori immers toekomstgericht!
Zo kan het ook! Russische, Amerikaanse, Japanse, Canadeze en Europese cosmonauten in continuedienst rondom de aarde. Samenwerkend aan wetenschappelijke projecten. Samenlevend in enkele vierkante meters. Honderden landgenoten op aarde werken samen om dit mogelijk te maken.
Laat hun leiders nu eens hetzelfde gaan doen!!!
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 