Leve Europa

Leve Europa!

Wat is éénworden toch mooi. Wat heeft het een hoop voordelen. Wat wordt alles toch gemakkelijker en door schaalvergroting goedkoper. Samen de problemen oplossen. Alles moet toch sneller en beter kunnen.

Hoe pijnlijk komt nu al jaren uit dat de praktijk weerbarstiger is. Europa begint scheuren te vertonen. Europa geeft al jarenlang geen antwoorden. Lost nauwelijks echte problemen op.

Het streven steeds groter te worden vertraagt voortdurend -zelfs steeds meer- het oplossen van problemen en adequaat handelen. Nieuwe partners brengen steeds opnieuw nieuwe (onoplosbare) problemen mee.

En de Europarlementariërs?
Ze zorgen goed voor zichzelf. Vragen voortdurend hogere bijdragen van hun lidstaten (lees: van haar inwoners) en pleiten voortdurend naar meer budget om hun niet altijd realistische en/of niet algemeen aanvaarde politieke doelen te bereiken.

Zij blijken absoluut niet bij machte zelf hun eigen financiële bodemloze put te verkleinen en praten, overleggen en praten verder zonder enig resultaat. Enkele voorbeelden: de inperking van de geldverslindende bureaucratie en de -niet te verantwoorden- onzinnige verhuizingen tussen Straatsburg en Brussel.

Ze zijn er al helemaal aan gewend te accepteren dat ‘toppen’ na dagenlang ongelooflijk kostbaar vergaderen geen resultaat opleveren.

Ze missen elk zelfreinigend vermogen om eens kritisch naar hun eigen functioneren te kijken en de effectiviteit van hun eigen activiteiten (inspanningen?) te toetsen.

Het is natuurlijk bekend dat het uitgeven van geld, dat niet uit eigen zak -zuur verdiend- komt, ongelooflijk gemakkelijk gaat en bestedingen in goed vertrouwen aan uitvoerenden worden uitbetaald, vaak zonder enige controle! Europa is hiervan een schoolvoorbeeld en nagenoeg iedere Europeaan kan hier in eigen omgeving voorbeelden van zien.

En dan bijvoorbeeld een op het oog simpel praktisch probleem voor Europeanen als zij met hun mobiele telefoon dwars door ‘hun thuisland Europa’ reizen.
Bij het passeren van iedere grens tussen de lidstaten, die binnenkort waarschijnlijk wegens de door politieke onmacht niet op te lossen  vluchtelingencrisis ook weer fysiek zichtbaar wordt, geeft deze telefoon aan dat je je vaste verblijfsland verlaat en je meer moet betalen voor je communicatie!

Wel goed bedoelde wetgeving ten spijt wachten de Europarlementariërs rustig tot de providers uit eigener beweging alvast gaan vooruitlopen op de betere service aan hun Europese klanten, die ingaat als de wet effectief wordt.
Nee, ook hier blijkt dit in de praktijk niet op te gaan. Sterker nog: providers jagen in verhevigde mate hun klanten op extra kosten bij grensoverschrijdingen zo lang het wettelijk nog niet is verboden.

Als Europarlementariër (of geldt dit voor elke politicus?) moet je eindeloos geduld hebben; rotsvast overtuigd zijn van je eigen gelijk; geen eigen verantwoordelijkheidsgevoel hebben (je kunt je immers altijd verschuilen achter de meerderheid).
Maar vooral: alle luxe en grenzeloze faciliteiten; declaratiemogelijkheden en vergoedingen als vanzelfsprekend ervaren en dit alles met een minimum aan persoonlijke inspanning en zeeën van tijd en natuurlijk… de goede wil van de hetzelfde doel nastrevende collega’s, zo lang mogelijk vol te willen houden.

Lang leve Europa, maar zo?