Vrije markt economie

Ik geloof binnen een vrije markt economie niet in charitatieve instellingen. De laatste kabinetten daarentegen waren een warm voorstander van de vrije markt. Er zou meer keuze komen. Het zou -door meer concurrentie- voor de consument goedkoper worden.

Heeft u dat gemerkt?

In ieder geval wel, dat -om goed te profiteren- flink veel tijd moet investeren. U goed moet verdiepen in uw wensen. Het uitgebreide aanbod van de verschillende aanbieders moet uitkammen om uit te zoeken welke het meest gunstige aanbod voor u heeft.

En dit geldt dan voor de energieleverancier, voor de ziektekostenverzekeraar, voor de telecomprovider, voor onze afvalverwerker, voor de banken en ga zo maar door.

Waar is de tijd gebleven dat we onze nutsbedrijven konden vertrouwen dat zij onze levensbehoeften leverden in een -door de overheid gecontroleerde- ononderbroken kwaliteit,  en redelijke prijs. Nee, er moet winst kunnen worden gemaakt op onze levensbehoeften. Er moet meer concurrentie zijn. Dan daalt de prijs(?). Alles moet transparanter!

Is dit allemaal gebeurd?

De vrije markteconomie heeft ondernemers de vrijheid gegeven naar hartenlust te ‘stunten’ (lees: hun zakken te vullen) en bijvoorbeeld op het hoogtepunt van hun winst hun zaak te verkopen. Of… tot de conclusie te komen dat hun aanbod toch eigenlijk niet kon. De consumenten zit in de meeste gevallen met de gebakken peren.

En de politiek?

Die heeft het geld, dat de overdracht van deze diensten haar heeft opgeleverd allang weer uitgegeven en zint alweer op nieuwe mogelijkheden nog meer van hun taken en verantwoordelijkheden te verkopen aan vrije -op winst gerichte- ondernemers. De consument moet het dan zelf maar uitzoeken en mislukt het? Jammer dan.

De vrije markt economie is gebaseerd op vertrouwen wordt door de aanhangers gezegd. Is uw ervaring ook, dat op de ondernemers op al deze gebieden dit vertrouwen waard zijn?

Enkele voorbeelden?

De hypotheekverstrekkers, de reguliere banken? Waren/zijn ze uw vertrouwen waard? De voedselindustrie? Wie houdt het aantal fraudegevallen en andere schandalen bij? Hoeveel rechtszaken zijn er wegens prijsafspraken en monopolievorming? Hoeveel werk hebben de ‘waakhonden’ wel niet en hoe vaak trekken zij aan de bel?

Zo zou het weer moeten.

Nutsvoorzieningen en risicoverzekeraars behoren controleerbaar te doen waarvoor ze zijn opgericht. Zonder winstoogmerk, door de overheid zelf of goed controleerbaar ononderbroken, kwalitatief en redelijk geprijsd. Misbruik van vrijheid komt -aantoonbaar- helaas te vaak voor!