De definitie van oplichting is volgens Wikipedia: Misdrijf waarbij de dader een ander ontdoet van geld of van waardevolle goederen (artikel 326 van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht). Het is een groot risico voor veel mensen, maar de vindingrijkheid waarmee oplichters vaak te werk gaan, wekt bij sommigen ook bewondering.
Oplichting is een strafbaar feit, terwijl het civiele recht mogelijkheden kent om rechtshandelingen die door middel van dwaling, misbruik van omstandigheden of bedrog tot stand gekomen zijn te vernietigen. In de praktijk is de vogel meestal al gevlogen als het zo ver komt, met medeneming van de buit. Soms loopt een oplichter tegen de lamp, maar in de meeste gevallen is zijn buit al “verdwenen”.
Deze algemene aanvaarde betekenis omvat veel meer dan de betekenis die in de dagelijkse praktijk gebruikelijk is.
Ook het vragen van een te hoge prijs voor een dienst of goed valt er onder.
Volgens de letterlijke betekenis voldoen dus: graaien, prijsopdrijving, prijsafspraken, ‘wat de gek er voor geeft’, onjuiste inzet van marketing, misleidende reclame enz. ruimschoots onder het begrip oplichting en dus zal onze handel en wandel in het maatschappelijk verkeer probleemloos in de rechtzaal kunnen worden getoetst.
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 