Uitpersen

Wat zijn consumenten, die zo belangrijk zijn om de crisis te bezweren, als we de politici moeten geloven?
Zijn dit de ‘koningen’, zoals klanten vroeger werden genoemd?
Of zijn dit de ‘prooien’ in het ‘spel’ van vraag en aanbod in de hedendaagse markt? Hypotheekaanbieder Obvion benoemt dit ‘onderbuikgevoel’ in zijn actuele tv-commercial.

Ik ga er -wellicht tegen beter weten in- nog steeds van uit dat een vakman die ik advies vraag of een offerte, mij het voor mij best passende aanbiedt, zonder dat ik mij zorgen hoef te maken dat hij mij het vel over de neus  haalt.

Het motto van de hedendaagse handel lijkt: “Vraag zoveel als de “gek” (consument) er voor geeft.”  “Zet iets tegen een (te) hoge prijs in de markt en geef met ‘marketing’ je product een ‘hebbedingstatus’. Je winst kan verdubbelen!

Exorbitante winsten zijn diep geworteld in onze economie, maar hebben deze nog te maken met de oeroude economische wet: grondstof + arbeid + onkosten + winstmarge = verkoopprijs?

Voorbeelden?
Merkkleding; olieprijzen; gadgets; prijsafspraken; luxe-artikelen; diensten; ‘dure merken’, ga zo maar verder.

De consument kun je uitknijpen! Degene die de (te hoge) vraagprijs betaalt, bepaalt de marktwaarde. En deze is vaak absoluut onafhankelijk van de kostprijs, de kwaliteit of een mogelijk te grote winstmarge.

En de politiek?
Al decennia lang doet deze precies hetzelfde. (BTW, accijns, enz.) Wanneer komt ze weer eens echt op voor haar kiezers en beschermt zij de consument in de ‘vraag en aanbod markt’, gebaseerd op prijzen die de gek er voor geeft.