Ronald Beltzer is hoogleraar arbeid aan de Universiteit van Amsterdam en waarschijnlijk nog jong. Hij vraagt namelijk een loonoffer van de oudere. Zo’n 10% zou redelijk zijn. Demotie moet volgens hem de vastgelopen Nederlandse arbeidsmarkt uit het slop trekken. Hij noemt dit ‘Nieuwe solidariteit’.
Ik ervaar al jaren dat begrippen als: solidariteit, saamhorigheid en sociaal zo langzamerhand aan het vervagen zijn en alles draait om egoïsme, eigenbelang, gewin en persoonlijk succes.
Jarenlang heeft men de ‘Solidariteitsheffing’ van mijn salaris afgetrokken. Een heffing om vooral jongere collega’s in het onderwijs aan de bak te helpen. Een heffing die nauwelijks extra banen opleverde. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat een fiks deel is gegaan naar de meerverdieners in het onderwijs, of gewoon de onverzadigbare staatskas.
Het moge duidelijk zijn: er zijn momenteel ook al zeer veel jonge succesvolle veelverdieners. Het ontbreekt hen vaak aan niets, en het wordt als zeer vanzelfsprekend ervaren dat zij zich kunnen wentelen in luxe. Ze werken er toch immers hard voor!
Waarom wordt door Ronald Belzer daarom niet gepleit voor matiging van de hogere beloningen i.p.v. het afwentelen van de crisis op een leeftijdsgroep?
Werd je niet het gelukkigst van een bruto maandinkomen van ongeveer 2500 euro?
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 