Onlangs werd ik pijnlijk geconfronteerd met het verschijnsel filtering op frequenties waarop (ook) intermenselijke communicatie wordt gevoerd.
Blijkbaar zijn er filters, die (onwillekeurig kunnen) worden ingeschakeld om de negatieve toon in berichten door te laten en filters die het tegengestelde doen. Het KRITIEK-filter laat je hersenen focussen op opmerkingen, intonaties, non verbale uitingen en dergelijke, die alles als kritiek en aanvallend laten klinken. Het WAARDERINGS-filter daarentegen interpreteert exact dezelfde informatie als positief en stimulerend.
Concreet
De laatste tijd vatte ik alle vernieuwingsplannen van de organisatie waarbij ik ben aangesloten als kritiek op wat tot dan toe gebeurde en bedreigend voor mijn aandeel in deze gang van zaken. Het bestuur beschouwde ik als de boosdoener en ik begon het contact met de leden te mijden.
Tot een uren durend telefoongesprek op kerstavond met één van deze bestuursleden mij in verwarring bracht. In dit gesprek werd ik opmerkzaam gemaakt op de signalen, die ik onjuist had geïnterpreteerd.
Misinterpretatie
Het bleek dat het bestuur mij -zoals dit bestuurslid mij verzekerde i.t.t. wat ik dacht- juist graag binnen de boot wilde houden en zeer waardeerde wat ik tot nog toe had gedaan voor de organisatie. Hun streven was mij juist mijn activiteiten -weliswaar in een andere context- te laten voortzetten. D.m.v. een andere organisatie wilde het bestuur proberen vastgelopen overlegstructuren weer vlot te trekken.
In het gesprek hield zij mij voor dat mijn antenne voor kritiek erg gevoelig en mijn antenne voor waardering niet juist stond afgesteld. Aangezien het echter om hetzelfde signalen gaat moeten er filters in het spel zijn. Ik hoef dus geen nieuwe antennes aan te schaffen of beter te richten, maar slechts uit de signalen de juiste boodschap te filteren door de filters goed in te stellen om het zuiverste signaal te kunnen waarnemen.
Je bent nooit te oud om te leren!