Ons financieel systeem is nog steeds gebaseerd op vertrouwen, vertellen de verdedigers van het systeem voortdurend.
Alleen, is dit vertrouwen het vertrouwen dat iedereen in iedereen moet hebben of alleen het vertrouwen in jezelf?
Volgens mij zie je juist in de wereld van de speculanten mensen die niemand anders vertrouwen dan zichzelf. Hebben ze ook maar enig vermoeden dat hun belegde geld gevaar loopt, of elders meer oplevert, parkeren ze het ergens anders. Degene aan wie ze hun geld beschikbaar hadden gesteld in wanhoop achterlatend, compleet met de werkgelegenheid.
Vertrouwen konden we vroeger in een bank hebben. Daar kon je je geld ter bewaring inleveren. Als je het nodig had kreeg je het terug!
Vertrouwen is een deskundige om raad vragen en een geschikt advies krijgen, dat toegesneden op jouw situatie voor jou het beste is.
Welke vertrouwen staat in onze maatschappij nog rotsvast overeind?
Het vertrouwen in de politiek?
Het vertrouwen in de kerk?
Het vertrouwen in het gezag?
Het vertrouwen in de rechtspraak?
Het vertrouwen in de ander?
Nee, als we de financiële deskundigen moeten geloven, kunnen we alleen de financiële markten, immers gebaseerd op vertrouwen, nog steeds vertrouwen.
De praktijk geeft heel andere ervaringen! De graaiers zaten bij de banken!
Als ons financieel systeem wil standhouden zal het eigenbelang waarmee het is doorspekt een heel eind naar de achtergrond worden geplaatst. Pas dan zal het ooit weer eens als katalysator voor de maatschappelijke processen kunnen gaan fungeren.
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 