Ik kijk naar vpro’s “In het voetspoor van Darwin” dat gaat over de dreigende teloorgang van de Galapagos eilanden. Het gaat niet goed met deze van oorsprong ongerepte eilanden. De mensen hebben er vaste voet op gezet en komen er alleen nog maar om geld te verdienen.
Zo is het eigenlijk overal. Als er geld te verdienen valt moet alles wijken. Toeristen moeten echt overal kunnen komen.
Het moet ècht anders!!!
Hoe?
Wie kan hierop het antwoord geven?
Alle politieke beslissingen worden tegenwoordig genomen na (duur) advies van wetenschappelijke bureau’s.
Maar…
Het economische bureau ziet de mens als “arbeid”. Een stukje kapitaal, benodigd om te produceren.
Het sociale bureau ziet de mens als een wezen, dat werkt, recreërt en samenleeft.
De geldschieter, de investeerder, ziet de werknemer als kostenpost, die eigenlijk altijd teveel van zijn winst afsnoept.
Het planbureau ziet elke keer iets anders. Dan weer groeit de bevolking, dan vergrijst ie, dan is er plotseling een alarmerend feit. Voortdurend worden de prognoses bijgesteld en blijken de plannen van de politici op ‘los zand’ te zijn gebaseerd.
Al die bureau’s kun je overigens bij de opdracht al aangeven wat de uitkomst van het in te stellen onderzoek zal worden.
Waar zijn de idealisten? Waar de ‘zieners’, waar de mensen die verder kijken dan hun eigen generatie? Ik las een verhaal van een geslaagde ondernemer, die er nu vast van overtuigd is dat de enige vorm van productie duurzame productie zal moeten zijn. Hij geeft lezingen en vraagt zijn gehoor of zij beter af zijn dan hun ouders.
Nagenoeg iedereen vindt dat dit een vaststaand feit is.
Maar… op de vraag of hun kinderen beter af zullen zijn dan zij, blijkt nagenoeg niemand positief te kunnen antwoorden.
Waar zijn we dan mee bezig? Niet onze toekomst, maar de toekomst van ons nageslacht staat op het spel!
Het moet echt anders!
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 
2 reacties op “In het voetspoor van Darwin”
Ik heb het ook met verontrusting gezien, maar de eilanders werken er zelf aan mee, omdat ze van het toerisme zijn gaan bestaan; de regering zou wat moeten doen, maar de partij die dat voorstelt verliest verkiezingen en zo geraak je in een vicieuze cirkel. Alleen een internationale organisatie zou "iets" kunnen ondernemen. Een journalist opperde "verhuur het aan Duitsland". Is een optie.
Helemaal eens. Het moet echt anders.
Kan ook. Maar zoals Pronk altijd zegt: alles is politiek.
En als de politieke wil ontbreekt, dan houdt alles op.
En de politieke wil is voor een groot deel vanuit de oorsprong gestuurd door de burgers.
We werken aan de eigen ondergang.
Geldt ook voor de Galapagos eilanden.
Nog het duidelijkst te zien aan de voorbeelden die werden gegeven van de nieuw binnengebrachte planten.