Lange tijd heeft u geen blogs van mij kunnen lezen. Voornamelijk het gevolg van een lange periode met persoonlijke dips en drukte. Toch kriebelt het weer en ik kan het niet nalaten naar aanleiding van een onderzoek weer iets van me te laten horen.
Gymnastiekles geen reclame
Dit heeft het W.J.H.Mulier instituut geconcludeerd na een onderzoek naar beter bewegingsonderwijs. Er zijn te weinig lesuren en de scholen schieten zelf tekort. De lessen die gegeven worden zetten de leerlingen nauwelijks aan tot meer bewegen.
Als overtuigd voorvechter van actief bewegingsonderwijs en jarenlang aanbieder van zo arbeidsintensief mogelijke lessen lichamelijke opvoeding, moet me van het hart dat we dit als samenleving toch echt zelf hebben gewild. Al sinds tientallen jaren wordt consequent het vak bewegingsonderwijs ondermijnd. Was het vroeger voor gemeenten de keuze: vakleerkrachten gym op de basisschool of lantaarnpalen, dan werd op vele plaatsen voor het laatste gekozen. Moeten er op de universteiten en hogescholen nog wel sportlessen op het rooster staan? “Och nee, laten we ons maar met belangrijker zaken bezighouden!” Zo gebeurde het ook in het MBO en inmiddels is het voor een vakbroeder lichamelijke opvoeding nauwelijks meer mogelijk in zijn lessen op te boksen tegen de lichamelijk inactieve cultuur van de leerlingen.
Het enige dat is overgebleven zijn de lessen lichamelijke oefening op de basisschool en ook die zijn nu geen reclame meer voor het bewegen.
Toen ik als gymleraar startte in 1970 had ik grootse idealen over het aanbrengen van een sportieve houding, het aanleren van alle grondvormen van bewegen tijdens de meest gevoelige periode van de lichamelijke ontwikkeling van de leerling, het stimuleren van sportbeoefening enz. Al tijdens mijn schoolloopbaan bleek dat het vechten was tegen de bierkaai. Telkenmale werd weer bezuinigd op ‘mijn vak’. En nu wordt er steevast steen en been geklaagd over te dikke, inactieve kinderen. Het leven bestaat uit het maken van keuzen. De politiek koos steeds voor bezuinigen: op (bewegings)onderwijs; op blauw op straat; op gezondheidszorg; op bejaardenzorg; ga zo maar door.
De gevolgen van deze keuzen komen nu aan de oppervlakte en alom verbazing dat het ene na het andere onderzoek aangeeft dat er iets is misgegaan. Met ons gewone ‘boerenverstand’ hebben we geen dure onderzoeken nodig om in te zien waardoor dit zover is gekomen!