De ‘Woodstock generatie’

Verwekt toen Europa in puin lag, door overlevenden van de 2e Wereldoorlog. De maatschappij was druk bezig met de wederopbouw. Eind 60’er jaren bevrijdden zij zich van het verwachtingspatroon van de gevestigde orde: Gij zult werken en economische groei. Ze hebben een cultuur- en emotierijke jeugd gehad. Vrede was het ideaal. Amerika stootte zijn neus in Korea, Cambodja en Vietnam. Japan likte zijn nucleaire wonden en de Oost-West verhoudingen stonden op scherp. Protestsongs waren in en anti-oorlogs-demonstraties volgden elkaar op. Momenteel zijn ze de middelbare leeftijd gepasseerd.

Het Woodstock festival

Met muziek als motor verzamelde zich op een terrein in Amerika de grootste groep mensen ooit op één plek verzameld. Onder het thema Love, Peace and Happiness, (liefde, vrede en geluk) werden bestaande waarden overboord gegooid en geLEEFd in de biologische zin van het woord. Plezier en genieten, zelfs tijdens en na een hevig noodweer. Drie dagen van massaal samenzijn, genietend van muziek en het gevoel van dat er is iets aan het veranderen is. Dit emotionele geluksgevoel komt regelmatig bij mij weer terug tijdens het kijken naar de veel bekroonde Woodstock-film. Financieel een ramp, maar als menselijk evenement ongelooflijk geslaagd. Het is als het -zonder jaloezie- kijken naar een mooie bloem.

Velen gooiden toen definitief het roer om. Duizenden zwermden uit over de wereld en experimenteerden verder in saamhorigheid, harmonie met elkaar en de natuur. Hippies, Flower Power, Communes en Zonnekinderen. Om in harmonie met elkaar en de omringende natuur te leven hadden ze niet veel meer nodig dan elkaar en die natuur.

Miljoenen, waaronder ikzelf, vielen terug in de dagelijkse sleur. Weer opgeslokt door de normen en waarden maatschappij. In beslag genomen door opbouw, streven naar maatschappelijk succes, status, en materiele welvaart. Het gelukzalige gevoel van Woodstock ervoeren ze nooit meer.

De normen en waarden maatschappij probeert tegenwoordig ook geluk te vertalen in economische termen. Men introduceerde het vermogen tot consumeren als grootheid, die meetelt in het geluksbevinden. De gelukkigste landen ter wereld vindt men volgens deze maatstaven in het Westen en Japan. 2% van de wereldbevolking heeft daar de beschikking over de helft van het materialistische wereldvermogen. Economische groei is nog steeds hoofddoel, consumeren een must. Nog een apparaat erbij omgeven door een hek, achter slot en grendel en natuurlijk beschermd door een alarminstallatie. Blinq, blinq, status, materiele rijkdom, kijk mij nou!, met de tv als sleutelgat om te kijken naar de rijken, het staat allemaal ver af van het geluksgevoel dat de Woodstock-generatie toen beleefde.

Liefde, vrede en geluk zijn -net zo goed als-: solidariteit, plezier, saamhorigheid en onbaatzuchtig delen, waarden die niet in economische grootheden zijn uit te drukken. De jongeren van de 60′ er jaren hebben het ervaren. Niet allemaal, maar vooral degenen die zich er voor openstelden. Je kunt je het tegenwoordig nauwelijks meer voorstellen, maar de achterdeur stond open; het touwtje hing uit de brievenbus; de ventende leveranciers hadden een loper en keken bij afwezigheid van de bewoners in de voorraadkast of er nog iets nodig was.

De geschiedenis verloopt in golfbewegingen. Perioden volgen elkaar op. Accenten verschuiven. Love, Peace and Happiness, het ideaal van de Woodstock jongeren uit de 60’er jaren, het lijkt zo ver van ons bed op dit moment. ‘Imagine’ van John Lennon verwoordt het prachtig. Maar… de Woodstock-generatie sterft langzaamaan uit. Nemen zij hun idealen mee in hun graf?

Ik wens ieder mens op aarde Prettige Kerstdagen en een Gelukkig 2007, 2008, 2009, 2010, ….. Net als in augustus 1969: Liefde, Vrede en Geluk, maar dan echt voor iedereen! Voor geen geld ergens ter wereld te koop! De mensheid is toe aan een Woodstock revival.