Tegenwoordig wordt nagenoeg alles onderzocht. 11 augustus 2003 schafte de ministerraad de vervolguitkering WW voor 57,5 jarige werklozen af. Doel was de werkhervatting stimuleren en ook de WW lasten terugdringen. Wordt nu -3 jaar later- ook onderzocht of de doelen van deze maatregel zijn bereikt?
Zeker: de oudere werkloze werknemers moeten tot hun 65ste blijven solliciteren. Ze krijgen na het aflopen van hun WW-periode een bijstandsuitkering als ze tenminste geen werkende partner hebben en de overheid heeft over de ruggen van de ongeveer 40.000 personen van 57,5 jaar die na 11 augustus 2003 werkloos werden ruim 60 miljoen euro bespaard.
Zijn er dankzij deze maatregel ook meer 57,5 jarigen weer aan het werk gekomen? De economie trekt aan, de werkloosheid is gedaald, maar zeker niet voor de oudere werkloze werknemer en dit is ook onderzocht.
Als een doelstelling niet wordt gehaald, wordt dan geëvalueerd? In dit geval niet ben ik bang. Die 60 miljoen zijn mooi meegenomen en die 40.000 oudere werklozen zoeken het maar uit, maar wel blijven solliciteren! Stress, frustratie, het gevoel onrechtvaardig te worden behandeld na een vaak lang werkzaam leven, het hoeft blijkbaar niet te worden onderzocht. Het probleem verdwijnt vanzelf door ´natuurlijk verloop´. Je moet namelijk wel over een ijzersterk gestel en dito geestelijke weerstand beschikken om in deze omstandigheden te kunnen overleven.
Wat ik graag nog zou helpen veranderen! 