Alle hens aan dek

Om de Nederlandse economie draaiende te houden is voor het de komende periode noodzakelijk dat alle werknemers in Nederland weer volop aan de slag gaan, aldus het MKB.

Waar hebben ze het over? 
Ik heb ruim 27 jaar voor de klas gestaan, ben in 2000 overgestapt naar de automatisering in het bedrijfsleven en ben daar tweemaal het slachtoffer geworden van fusies. (Last in, first out) In september 2005 hadden ze me definitief na een reorganisatie niet meer nodig.
Ik heb sinds die tijd ruim 55 sollicitatiebrieven geschreven en heb er nog ruim 345 te gaan. De intake-ambtenaar van het CWI gaf mij namelijk fijntjes te verstaan dat ik er wel rekening mee moest houden dat ik elke week tot mijn 65ste zal moeten blijven solliciteren.
Ik ben nu 58 jaar. Voor pré-pensioen kom ik niet meer in aanmerking, omdat ik in 2000 ook moest overstappen naar een ander pensioenfonds. Ik heb nog tot september 2009 recht op een WW-uitkering, daarna kan ik nog een 4-tal jaren proeven hoe het in de Bijstand gaat. Na een onafgebroken, zeer intensieve, arbeidsperiode van ruim 36 jaar een zeer bitter pil.
Als zeer breed inzetbare leerkracht, bevoegd voor basis- en voortgezet onderwijs, krijg ik afwijzing na afwijzing. Als ´niet aan te slepen´ ICT-er idemdito.
Ja, alle hens aan dek! Maar dan wel zo goedkoop mogelijk. Liefst als 18-jarige met 10 jaar relevante ervaring. Al die berichten in de krant en ook al die vacatures, maken het mij niet gemakkelijk te berusten in mijn WW.

De maatschappij wordt klaargestoomd om de, volgens de overheid onvermijdelijke, toestroom van buitenlandse (goedkope) werkkrachten te accepteren. Mijn persoonlijke reintegratiecoach van het UWV zit er ook mee. Aan mijn sollicitatiebrieven ligt het niet en ook niet aan mijn presentatie. Ik word immers regelmatig voor een gesprek uitgenodigd. Een sollicitatiecursus vindt zij dus volstrekt overbodig. Je mag het niet zeggen (leeftijddiscriminatie is verboden), maar welke werkgever wil nog in zee met een 58-jarige?

In Den Haag hebben ze blijkbaar nog nooit van deze problematiek gehoord. Onze minister president, diverse andere ministers, maar ook de oppositiepartijen blijven er op hameren dat de AOW niet meer is op te brengen en iedereen weer -en veel langer- aan het werk moet. Ik sta er klaar voor en ik denk met mij nog vele anderen die in een vergelijkbare positie verkeren. In mijn nabije omgeving ken ik er al een tiental.

Ik speel daarom met de gedachte een Vereniging van Onvrijwillig Werklozen op te richten. Deze kan onze politici wellicht ´ns aan de hand van getallen en voorbeelden laten zien wat er in het land op dit gebied gebeurt en hoe ze met enige pennenstreken bezuinigingsmaatregelen nemen die diep snijden in het vlees van werknemers die wel degelijk hun aandeel aan de opbouw van onze welvaart al ruimschoots hebben geleverd.